Lieve allemaal!

Veel te laat, maar wie ik nog geen gelukkig 2010 heb gewenst, bij deze!

Zoals ik de vorige keer schreef zou ik Door op gaan halen van het vliegtuig. Na een vertraging van 26 uur hebben we elkaar toch kunnen vinden (tussen alle kleine en donkerharige Thaise mensen was dit niet erg moeilijk). Er moest natuurlijk veel bijgepraat worden en om in Thaise sferen te komen hoorde daar ook een bucket bij. In Bangkok hebben we een plan voor onze trip gemaakt en er stond veel op de planning.

Eerst hebben we cultureel op de Nederlandse manier (op de fiets) de 'Bridge over the river Kwai' bekeken in Kanchanaburi. Hier hebben we een paar dagen genoten van NL gezeldschap, de lekkerste pizza in Thailand en het uitzicht vanaf ons terras op de rivier.

Hierna vertrok de reis naar Ko Phi Phi. Als we de foto's mochten geloven een van de mooiste eilanden van de wereld. Aangekomen zagen we vooral dronken Engelsen met buckets in hun handen en was dit dus meer een Salou. De volgende dag hebben we snel een longboat genomen naar een ander strand en vonden we ons paradijs! Niets meer dan wit zand, helder blauw water en na 4 uur smiddags ook heel veel krabben. Dit was dus wat we zochten (op de krabben na)! sAvonds konden we er niet omheen en hebben we toch ook maar even een feestje meegepakt (om het cultuur van dit eiland te volgen..) wat zeker leuk uitpakte.

De kerstdagen hebben we doorgebracht op Ko Payam. Een eiland vlakbij Birma, waar alleen tussen sunset en 10 uur elektriciteit is, geen auto's te vinden zijn, maar waar de scooters daarentegen onze beste vrienden waren. We hebben voornamelijk rondgereden op de drie paden die hier waren en kerst op dit zeer mooie eiland mogen vieren.

Voor oud & nieuw stond Ko Chang op de planning en om hier te komen moesten we een nachtje in Bangkok overnachten. De zwarte dag 28-12 zullen we niet snel vergeten.. (het klinkt nu wel heel drastisch, was het ook) Wachtend op onze minibus wilde Door nog even een fles water kopen >> beide portemonnees kwijt! Om het verhaal kort te houden: bankpassen blokkeren, naar de receptie (die wist nergens wat van), stennis schoppen, het woord politie noemen en de portemonnees waren opeens terecht (behalve onze honderden euro's die we de avond ervoor hadden gepint..) Toch naar het politiebureau, rapport opmaken en onze reis naar Ko Chang, uren later, voortgezet. Het nare van het verhaal is dat we de deur op slot hadden, naast de potemonnees lagen en dat er dus toch iemand je kamer kan binnen komen zonder dat je iets merkt. Op Ko Chang aangekomen was onze reservering niet ingevoerd in de computer, iets waar wij na deze dag niet echt op zaten te wachten, na wat bombarie, 'I am not happy, I am disappointed' hadden we toch een kamer met een goede korting en zaten we savonds onder het genot van een goede fles rode wijn weer in ons vakantieritme. Meteen de volgende dagen scooters gehuurd, het eiland rondgereden, een snorkeltrip gemaakt, zwemmen in het zwembad en heerlijk wezen lunchen bij ‘Papa'.

Oud & Nieuw op Ko Chang was echt een groot feest, veel vuurwerk, strand, live band, nieuwe Londense beste vrienden (lovely) en een nieuwjaarsduik (2x). We zijn op dit eiland gebleven tot de 4^de, toen we daar vertrokken leek het alsof je net als vroeger van de camping afging. Het personeel en onze nieuwe maten stond ons uit te zwaaien. We zijn toen bijna direct doorgegaan naar het vliegveld (we hadden eigenlijk nog een paar uur in Bangkok, maar de chauffeur en zijn TomTom konden niet echt met elkaar overweg) om Door uit te zwaaien.

De 5^de vloog ik richting Phnom Penh waar ik moest afkikken dat Door al naar huis was. We hebben echt een paar fantastsiche weken gehad (zie ook de foto's)!

Zit nu inmiddels al bijna een week in Kampot (zuidenvan Cambodja)en 'wacht' tot ik de 20^ste Vietnam in kan. Heb hier een aantal watersporten uitgeoefend, zoals zwemmen, kayaken, in de speedboat zitten en het allermooiste: kitesurfen!! Nu met spierpijn in al mijn lichaamsdelen heb ik een dagje rust ingelast.

Zoals jullie misschien wel merken vermaak ik me hier dus nog steeds erg goed, maar het aftellen is helaas begonnen. Ben inmiddels over de helft en hoop nog net zulke maanden te hebben als de aflopen maanden. Ik zal jullie wat vaker op de hoogte houden, dan wordt het niet zo'n lang verhaal als dat het nu is.

Hoop dat iedereen zich nog staande kan houden in de sneeuw. Wat echt een raar idee is, aangezien het hier droogseizoen en volop hitte is. Tot snel vanuit Vietnam!

Liefs Erna